محمد محمدی

هدف از پژوهش حاضر ، تاثیر مصرف مکمل کوآنزیم Q10 برشاخص های فیزیکی و فیزیولوژیکی کشتی گیران مرد نخبه جوان بود. مواد و روش ها : پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با مدل انسانی می باشد که با استفاده از20 گشتی گیر نخبه مرد جوان با میانگین سن 1±5/18 سال ، وزن 1±35/83 کیلوگرم ، قد 8/0±75/1. سانتیمتر و BMI2±67/26انجام گردید، آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه دارو و دارو نما تقسیم شدند، ابتدا با استفاده از آزمون RAST (شاخص های عملکرد بی هوازی) و آزمون Cooper( سنجش توان هوازی)، آزمون دراز و نشست ( استقامت موضعی عضلات شکمی)، آزمون شنای سوئدی و بارفیکس(استقامت موضعی عضلات بالاتنه) اندازه گیری شد، سپس بعد از گذشت شش هفته تمرین از آزمودنی ها آزمونهای فوق به عمل آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss21مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابتدا نرمال بودن گروه ها توسط آزمون کولموگروف –اسمیرنوف و نیز تایید همگنی واریانس ها از طریق آزمون لون استفاده شد. سپس برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون t همبسته و برای بررسی تغییرات بین گروهی از آزمون t مستقل و سطح معنی داری ( P≤0/05 ) استفاده شد. یافته ها : نتایج حاصل از آزمون تی دو گروه وابسته بیانگر وجود تفاوت معنی دار (05/0P≤ ) درافزایش مقادیر تغییرات متغیرهای توان هوازی ( میزان افزایش تغییر 51/6 )، توان بیشینه(میزان افزایش تغییر 61/2 )، توان متوسط(میزان افزایش تغییر 60/2 )، توان حداقل (میزان افزایش تغییر 76/2 )، شاخص خستگی (میزان افزایش تغییر 46/0 )، دراز و نشست (میزان افزایش تغییر 2/7 ) و شنای سوئدی (میزان افزایش تغییر 2/7 ) درگروه آزمایش در پس آزمون نسبت به پیش آزمون است اما تفاوت معنی داری (05/0P≥ ) در مقدار متغییرهای بیان شده در گروه کنترل در پیش و پس آزمون بارفیکس مشاهده نمی شود. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد که مکمل کوانزیم Q10 می تواند سبب افزایش برخی از شاخص های منتخب فیزیکی و فیزیولوژیکی کشتی گیران نخبه مرد جوان شود.