مقدمه: داشتن تعامل در سطح بین المللی نیازمند برخورداری از شایستگی های لازم در این زمینه است، به همین دلیل یک عضو هیئت علمی می بایست از شایستگی لازم در عرصه بین المللی برخوردار باشد. براین اساس، هدف پژوهش حاضر، ارزیابی شایستگی های اعضای هیئت علمی دانشگاه های علوم پزشکی منتخب در تعاملات بین المللی بود. روش ها: این مطالعه با رویکرد کمی از نوع پیمایشی- مقطعی انجام شد. از طریق روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 257 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه های علوم پزشکی تهران، شیراز، مشهد، تبریز و اصفهان در پنج خوشه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز در یک بازه زمانی چهار ماهه در سال 1399 انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده برای گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که به صورت الکترونیکی با استفاده از گوگل فرم برای اعضای هیئت علمی ارسال گردید. روایی پرسشنامه توسط دو نفر متخصص در حوزه شایستگی و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 0/84 مورد تأیید قرار گرفت. داده ها با استفاده از مقادیر چولگی و کشیدگی جهت بررسی نرمال بودن و آزمون t تک گروهی از طریق نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از مجموع 257 نفر عضو هیئت علمی وارد شده به مطالعه، 52/1 درصد آنها مرد و 47/9 درصد نیز زن بودند. یافته ها نشان داد که انحراف معیار± میانگین مؤلفه شایستگی حرفه ای 0/5910±3/38، شایستگی ارتباطی0/6709±3/08، شایستگی میان فرهنگی0/5854±0/84 و شایستگی فکری 0/5058±0/61 است و با در نظر گرفتن مقدار t در سطح (0/01 = p)، این نتایج معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به برخورداری اعضای هیئت علمی دانشگاه های علوم پزشکی منتخب از شایستگی های لازم در عرصه تعاملات بین المللی، به نظر می رسد توجه به ساز و کارهایی از قبیل، انعقاد تفاهم نامه ها همکاری با دانشگاه های مطرح خارجی، همچنین لحاظ کردن امتیاز بیشتر برای فعالیت های بین المللی اعضای هیئت علمی در آیین نامه ارتقاء می تواند به افزایش تعاملات بین المللی اعضای هیئت علمی کمک کند.
