زمینه و هدف: ظهور پرزنتیسم در محیط سازمانی می‌تواند پیامدهای منفی زیادی به همراه داشته باشد. یکی از نکات کلیدی در این زمینه این است که کیفیت تبادل رهبر-عضو می‌تواند برافزایش یا کاهش پدیده پرزنتیسم تأثیر بگذارد. همچنین، تعهد سازمانی نیز با پرزنتیسم ارتباط معناداری دارد؛ بنابراین، پژوهش حاضر به تحلیل رابطه بین تبادل رهبر-عضو و پرزنتیسم سازمانی کارکنان دانشگاه از طریق نقش میانجی تعهد سازمانی می‌پردازد. روش کار: برای نیل به این مقصود، از روش توصیفی- همبستگی با تکیه‌بر مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه پژوهش حاضر شامل همگی کارکنان زن و مرد دانشگاه ملایر به تعداد 145 نفر بودند که با توجه به تعداد کم آن‌ها، برای انتخاب نمونه‌ها از روش سرشماری استفاده شد. برای گردآوری اطلاعات در این پژوهش از سه پرسشنامه تبادل رهبر- عضو، پرزنتیسم سازمانی و تعهد سازمانی استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل دادههای پژوهش نیز از آمار توصیفی و آمار استنباطی در دو نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و SMART PLS نسخه 3 استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که تبادل رهبر-عضو بر پرزنتیسم سازمانی با ضریب مسیر (271/0-)، تبادل رهبر-عضو بر تعهد سازمانی با ضریب مسیر (585/0) و تعهد سازمانی بر پرزنتیسم سازمانی با ضریب مسیر (286/0-) در سطح (01/0) معنادار است. همچنین اثر غیرمستقیم تبادل رهبر-عضو بر پرزنتیسم سازمانی با نقش میانجی تعهد سازمانی، با مقدار آماره سوبل (627/2) در سطح (05/0) معنادار است. نتیجه‌گیری: نتیجه کلی این پژوهش نشان داد که بهبود تبادل رهبر-عضو و همچنین افزایش تعهد سازمانی می‌تواند به کاهش پرزنتیسم سازمانی در محیط دانشگاه منجر شود.
