باوجوداینکه دسترسی عموم به آموزش به‌خصوص آموزش عالی یکی از ملزومات تحرک اجتماعی و اقتصادی است و به‌کارگیری سیاست‌هایی مانند سهمیه‌بندی برای دانشجویان از اقشار کم‌درآمد، یا اقلیت‌های قومی و نژادی یا دارای معلولیت یکی از راهکارها برای کمک به برابری و توسعه عدالت اجتماعی در آموزش عالی است، اما نکته بسیار مهم در این خصوص، نگرانی ناشی از تبعیض معکوس و برچسب‌زنی به دانشجویان سهمیه‌ای به‌عنوان افرادی که صرفاً به دلیل وضعیت خود پذیرفته شده‌اند، همیشه در جوامع مختلف به‌عنوان یک مسئله مطرح شده است (ونگ، 2023). در کشور ما نیز بسیاری از داوطلبان ورود به دانشگاه نسبت به قوانین پذیرش دانشجو به‌خصوص سهمیه‌بندی‌های موجود، نارضایتی دارند و وجود این سهمیه‌بندی را نوعی تبعیض و بی‌عدالتی قلمداد می‌کنند؛ لذا برای جلوگیری از تبعات منفی آن و تحقق بهتر شعار عدالت اجتماعی و آموزشی، بازنگری و بازطراحی سیاست سهمیه‌بندی در ورود به دانشگاه‌ها می‌بایست در دستور کار سیاست‌گذاران آموزش عالی کشور قرار گیرد.
