دانشگاه های تراز جهانی، مؤسسه های دانشگاهی اند که به ایجاد و گسترش دانش در طیف وسیعی از رشته ها و زمینه ها، ارائه آموزش عالی با کیفیت در تمام سطوح، پاسخگویی به تقاضاها و نیازهای ملی و کمک به افزایش منافع بین المللی اختصاص یافته اند. بنابراین، ارتقاء وضعیت دانشگاه ها و همچنین ارتقاء جایگاه آنها به عنوان هدف اصلی اغلب دانشگاه ها و مدیران دانشگاهی در راستای دستیابی به یک دانشگاه تراز جهانی در نظر گرفته شده است. بر این اساس، هدف اصلی مقاله حاضر بررسی رویکردهای ایجاد دانشگاه تراز جهانی در ایران بود. برای نیل به این مقصود، پژوهشگر از روش پژوهش اسنادی برای جمع آوری و بررسی اسناد و مدارک موجود در ارتباط با موضوع مورد بحث استفاده کرد. نتایج نشان داد که هر یک از کشورها با توجه به ویژگی های خود اقدام به انتخاب یکی از رویکردهای اساسی دستیابی به دانشگاه تراز جهانی یعنی (ایجاد، ادغام و ارتقا) کرده اند. به نظر نگارنده پژوهش حاضر، با مقایسه بین رویکردهای دستیابی به دانشگاه تراز جهانی و با در نظر گرفتن کمبود منابع مالی در کشورمان و همچنین وجود چند دانشگاه با بستر بین المللی در کشور، رویکرد ارتقای مؤسسه های آموزش عالی فعلی، رویکرد مناسبی در دستیابی به دانشگاه تراز جهانی در کشور ما محسوب می شود.
