شواهدی مبنی بر تغییر در نرخ خوردگی آرماتور در نواحی تعمیر شده به روش تعمیر موضعی گزارششده است که در خصوص علل آن اطلاعات چندانی در دست نیست. حال با توجه به این پدیده، در این مقاله مبانی الکتروشیمیایی پارامترهای خوردگی در نواحی تعمیری بررسیشده است. در برخی از تحقیقات صورت گرفته و با وجود اختلاف نظر در تحلیل و بررسی نتایج حاصله، خوردگی در سیستم تعمیری با تمرکز بر اصول الکتروشیمیایی حاکم بر سه بازه زمانی مختلف قبل از تعمیر، بعد از تعمیر و عدم نفوذ یون کلر و بعد از تعمیر و نفوذ یون کلر در بتن تعمیری ارزیابیشده است. نتایج تحقیقات پیشین حاکی از آن است که خصوصیات هندسی، فیزیکی و الکتروشیمیایی بتن پایه و تعمیری، شرایط محیطی، روش و بارهای وارده هنگام عملیات تعمیر بر بزرگی و محل تمرکز جریان میکروپیل و ماکروپیل ناشی از تعمیر موضعی مؤثر میباشند. هرچند که در خصوص میزان اثرات جریان ماکروپیل ناشی از تعمیر نسبت به کل نرخ خوردگی اختلاف نظر وجود دارد. بررسیها لزوم طرح و انجام مطالعات و آزمایشاتی که مقدار و میزان بزرگی هر یک از جریانهای میکرو و ماکروپیل را نمایان نماید و همچنین مطالعاتی که مشخص کننده فرآیند غالب در انتقال یون کلر میان بتن پایه و تعمیری میباشد را نشان می دهد.
