در این پژوهش مدل سازی تصادفات جاده ای ناشی از بی احتیاطی با استفاده از روش رگرسیون دو جمله ای منفی مبتنی بر رویکرد ماکزیمم احتمال(ML) انجام شده است. از اطلاعات تصادفات، ترافیکی و طرح هندسی 945 کیلومتر از شبکه راه های استان همدان در چهار محور همدان-ملایر، همدان-اسدآباد، همدان-ساوه و همدان-کبودراهنگ در یک دوره زمانی از سال 91 تا 94 استفاده شده است. پس از حصول مدل نهایی و صحت سنجی آن به وسیله آزمون های نیکویی برازش، داده های استفاده شده در مدل و خارج از مدل مشخص شد که شاخص نزدیکی به مراکز جمعیتی، تأثیر بیشتری در تصادفات ناشی از بی احتیاطی داشته است و عواملی از قبیل ترکیب شیب و انحنا، ترافیک ساعت تصادف، طول قطعه بندی و شیب در مراتب بعدی قرار دارند.
