پیرشدگی مخلوط آسفالت به تغییر خصوصیات قیر با گذشت زمان گفته می شود. پیری قیر به خودی خود یک نوع خرابی محسوب نمی شود. اما این فرایند روسازی را در معرض خرابی های نظیر ترک خوردگی، برهنگی، لکه لکه شدن و... قرار می دهد. در اثر پیری، قیر و به تبع آن مخلوط آسفالت سخت تر و شکنندهتر شده و خاصیت چسبندگی و انعطاف پذیری خود را که بارزترین خصوصیت روسازی های انعطاف پذیر است تا حد زیادی از دست می دهد. در این پژوهش این فرایند مخرب تشریح شده و مکانیسم های شکل گیری آن بیان خواهد شد. مطالعات نشان می دهد فرایند پیرشدگی مخلوط آسفالت در تمام مراحل اختلاط، بارگیری و انتقال، اجرا و بهره بردای روسازی آسفالتی جریان داشته و کیفیت و عملکرد روسازی را در معرض آسیب قرار می دهد. به پیرشدگی مخلوط آسفالت در زمان ساخت تا اجرا، پیری اولیه یا کوتاه مدت و به پیرشدگی مخلوط آسفالت در زمان بهره بردای پیرشدگی ثانویه یا طولانی مدت گفته میشود. مکانسیم های متعددی در شکل گیری این فرایند دخیل هستند که اکسیداسیون و سخت شدگی فیزیکی مهمترین پارامترها در ایجاد پیرشدگی روسازیها آسفالتی هستند. غالب مدل های پیشبینی این فرایند مبتنی بر آزمایشهای پیرشدگی کوتاه مدت هستند که پارامترهای محیطی و خصوصیات مصالح مخلوط را اساس کار خود قرار می دهند.آ
