زیان رطوبتی، یکی از چالش های اساسی در روسازی های آسفالتی گرم (HMA) در مناطق سردسیر است. حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی و به طور خاص پدیده ی عریان شدگی از جدی ترین این چاش هاست . عریان شدگی مصالح سنگی از قیر، بر اثر از میان رفتن چسبندگی بین سنگدانه ها و قیر ایجاد می شود. این پدیده عمدتا" تحت اثر آب، رطوبت و تغییرات دمای روسازی بوجود آمده و با ترافیک تشدید می گردد. جهت جلوگیری از این پدیده از افزودنی های جامد یا مایع ضد عریان شدگی استفاده می شود. آهک هیدراته به عنوان یک افزودنی مناسب، با سابقه طولانی جهت بهبود حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی استفاده می شود. بدلیل برخی مشکلات در استفاده از آهک، از جمله تجهیزات اضافی جهت افزودن و اختلاط آن، محققین همواره به دنبال معرفی موادی با سهولت کاربرد، صرفه ی اقتصادی بیشتر و کارایی بالاتر بوده اند. یکی از متداول ترین نوع افزودنی ها جهت حداقل کردن آسیب رطوبتی روسازی های آسفالتی، ضد عریان کننده های مایع (LAS) می باشد. استفاده از این مواد به علت سهولت کاربرد و قیمت پایین، در حال افزایش است. مکانیسم عملکرد این مواد کاهش کشش سطحی بین سطح مصالح سنگی و سطح قیر است. زمانی که کشش سطحی کم می شود، چسبندگی قیر و مصالح افزایش می یابد. بنابراین، این مطالعه به دنبال معرفی و ارزیابی مواد ضد عریان کننده ی مایع جدیدی است که با فناوری نانو تکنولوژی تولید شده اند. مواد مورد استفاده در این تحقیق، زایکوسویل و زایکوترم، توسط شرکت زیدکس هندوستان و بر پایه ی فناوری نانو تولید شده اند. از اهداف این پژوهش ارزیابی ویژگی های فیزیکی و رئولوژیکی قیر اصلاح شده و نیز حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی می باشد.
