به طور کلی منظور از خرابی هر سازه ایجاد شکست و یا گسیختگی است که خود ناشی از افزایش تنش های وارده بر سازه بیش از حد مقاومت مصالح آن می باشد. ولی در روسازی با توجه به این که حتی مقدار تنش های وارده ناشی از هر بارگذاری کمتر از مقاومت مصالح آن می باشد، ولی باز هم رشد تدریجی صدمات وارده ناشی از تکرار آن بار باعث می شود که سطح غیر قابل قبولی از سرویس دهی و به عبارت دیگر، شکست و خرابی حاصل می شود. خرابی های روسازی عمدتا" عبارتند از: خوردگی و سایش روسازی در اثر تماس با لاستیک خودرو، تغییر شکل ماندگار(شیارشدگی)، پیر شدگی، ترک ناشی از خستگی و سایر ترک های محتمل، شیار شدگی ناشی از تجمع تغییر شکل های ماندگار از جمله خرابی هایی محسوب می شود که علاوه بر کاهش عملکرد روسازی و افزایش پتانسیل بروز خرابی های دیگر، باعث پایین آمدن امنیت تردد ناشی از پدیده آب پاشش می شود. بکی از محتمل ترین عوامل ایجاد این نوع تغییر شکل ها رفتار خمیری مخلوط آسفالت می باشد. تغییر شکل های آنی و وابسته به زمان مخلوط آسفالت که به ترتیب ناشی از رفتار مصالح سنگدانه و قیر می باشند، سبب شکل گیری رفتاری به نام الاستو- ویسکوپلاستیک در مخلوط آسفالت می شوند که این رفتار در سایه تغییرات دمایی رخ می دهد. بنابراین مطالعه این رفتار مخلوط آسفالت باید در شرایطی انجام گیرد که تاثیر دما در آن لحاظ شده باشد. همچنین شرایط مرزی، دانه بندی مصالح سنگدانه و قیر مخلوط نیز عوامل هستند که نقش موثری در تفاوت این رفتار ایفا می کنند و در تحقیقات می بایست مورد توجه قرار گیرند. در مطالعه حاضر رفتار الاستو- ویسکوپلاستیک مخلوط آسفالت تیپ 4 کارخانه آسفالت شهر همدان، به عنوان پر کاربردترین مخلوط در روسازی مورد ارزیابی قرار گرفته و به منظور بهبود این رفتار، مصالحی نظیر پودر سنگ گرانیت، پودر سنگ تراورتن، آهک هیدراته، متاکائولن و سیمان به عنوان فیلر به جای فیلر پایه به مخلوط اضافه شد. همچنین نمونه های آسفالت بازیافتی به عنوان مخلوطی که کاربرد زیادی در معابر شهری دارد نیز تهیه شدند. علاوه بر این، به منظور مقایسه رفتار یاد شده در مخلوط آسفالت تازه و مخلوط آسفالت پیرشده (مخلوط آسفالت یک ساله)، تعداد مشخصی نمونه آسفالتی از معابر شهری همدان مغزه گیری شده و آزمایش های خزش روی آن ها انجام گرفت. به منظور دستیابی به نتیجه ای جامع در مورد عملکرد مصالح پ
