مهدی رضایی صامتی

در این پروژه، جذب داروی 5-فلوئوراسیل بر روی نانوخوشه بورفسفید خالص و جایگزین شده با اتم های اسکاندیوم، تیتانیوم و وانادیوم را در موقعیت های مختلف با استفاده از تابع چگالی بر اساس روش WB97XD با مجموعه پایه LanL2DZ و با به کار گیری نرم افزار گوسین (09) مورد بررسی قرار گرفت. از نتایج بهینه شده، پارامتر های اثر حلال، AIM، RDG، NBO، MEP و DOS برای تمامی مدل های جذبی محاسبه شد و نتایج پارامتر های کوانتومی و نمودار های DOS نشان می دهد که انرژی گاف ترکیب 5-فلوئوراسیل با نانوخوشه بورفسفید نسبت به حالت اولیه کاهش داشته است. بنابراین، واکنش پذیری و خواص نوری سیستم نسبت به حالت اولیه افزایش یافته است که نشان دهنده این موضوع است که نانوخوشه بورفسفید جایگزین شده یک کاندید خوب برای ساخت حسگر 5-فلوئوراسیل می تواند باشد. مقایسه نتایج حاصل از انرژی جذب و پارامتر های کوانتومی نشان می دهد که جذب مولکول 5-فلوئوراسیل در تمام مدل های مورد مطالعه منفی بوده است. نتایج RDG، AIM و NBO نشان می دهد که جذب داروی 5-فلوئوراسیل بر روی سطح نانوخوشه بور فسفید از نوع الکترواستاتیک بوده است. نتایج محاسبات این پروژه حاکی از آن است که اتم های اسکاندیوم، تیتانیوم و وانادیوم جایگزین شده در بورفسفید، داوطلب خوبی برای ساخت جاذب و آشکار ساز 5-فلوئوراسیل در سیستم بیولوژیکی است.