مهدی رضایی صامتی

بررسی‌های جدید نشان داده ‌است‌که بیماری سرطان ناشی از رشد خارج از کنترل سلول‌های بدن رخ می‌دهد. که در آن DNA سلول ها دچار جهش شده و باعث رشد خارج از حد متعارف سلول و ایجاد اختلال در سلول بدن می‌شود. برای این منظور از دارو‌های مهارکننده رشد سلولی استفاده می‌شود. این داروهای ضدسرطانی با سلول‌های DNA ترکیب و مانع رشد آن‌ها می شود. بنابراین داروهای متصل ‌شونده به DNA و بر همکنش آن‌ها با DNA بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته اند چرا که DNA نقش مهمی را در درمان یا کنترل بیماری های مختلف از جمله سرطان دارد. بنابراین شناسایی هر چه بیشتر نوع بر همکنش ها و مطالعات اثرات دارو بر DNA می تواند ما را در سنتز داروهای جدید و در مان بیماری ها یاری کند. در این پروژه به بررسی برهمکنش داروی بوسولفان با اجزای DNA با استفاده از نظریه تابع چگالی(DFT) و بررسی پارامترهای کوانتومی، انرژی‌جذب، انرژی‌های HOMO-LUMO، طول‌پیوند، زاویه‌پیوند و ... پرداخته ‌شد و برای این منظور تمامی مدل ها در سطح ωb97xd/6-31g(d,p) توسط نرم افزار گوسین بهینه شده اند. نتایج محاسبه شده نشان داد که مقدار انرژی جذب در حضور میدان برای همه‌ی مدل‌ها منفی است و از نظر ترمودینامیکی گرماده است که بسیار مساعد است. همچنین دارو در اثر تماس با بازهای DNA تغییر چشمگیری در طول پیوند و زاویه پیوند دارو و بازهای نوکلئوتید ایجاد نمی کند. نتایج این بررسی نشان داد دارو با اتصال به باز های DNA باعث می شود سلول های سرطانی فرصت تاثیر را نداشته و این اتصال با آدنین و گوانین محکم تر است. نتایج مربوط به نظریه اتم در مولکول ثابت کرد نوع پیوند بین دارو با اجزای نکلئوبازها به صورت الکترواستاتیک و هیدرو-ژنی است. در اثر اتصال دارو خواص رسانایی و ساختارهای ترمودینامیکی هومو و لومو تغییر می کند که می توان به عنوان ردیاب دارو استفاده کرد.