ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺗﻮﺳﻌﻪ ی روﺳﺘﺎﯾﯽ در ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻠﯽ و ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﺪون ﺷﮏ ﺣﺎﮐﯽ از اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺧﻮد ﻧﺮﺳﯿﺪه اﻧﺪ و در ﻣﺠﻤﻮع در ﺑﻬﺒﻮد ﺷﺮاﯾﻂ زﻧﺪﮔﯽ روﺳﺘﺎﯾﯿﺎن و ﻧﯿﺰ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻫﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺒﻮده اﻧﺪ . در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ اﺑﺘﺪا ﺿﻤﻦ ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻗﺒﻞ و ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﺑﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﺴﺎﯾﻞ ، ﻣﺸﮑﻼت و ﻣﻮاﻧﻊ ﻫﺮ ﮐﺪام از اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ی ﺗﻔﺴﯿﺮی – ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و در ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ و ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎی ﭘﯿﭽﯿﺪه ی ﺟﻮاﻣﻊ روﺳﺘﺎﯾﯽ و آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﮐﺎرﺑﺮد ﻧﻈﺮﯾﻪ ی ﺑﻨﯿﺎدی آﺷﻮب ﺑﺮای ﻧﻈﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﺗﻮﺳﻌﻪ ی روﺳﺘﺎﯾﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .
