آلودگی خاک ها به فلزات سنگین از مهم ترین مسائل زیست محیطی می باشد. توسعه ی فعالیت های کشاورزی در گرو شناسایی گیاهان مقاوم به این فلزات است. زعفران (Crocus sativus L.) که از با ارزش ترین گیاهان زراعی دنیا بشمار می آید، در صورت داشتن توانایی رشد در خاک های آلوده به فلزات مذکور، می تواند گیاه مناسبی برای کشت در این خاک ها باشد. آزمایش با 7 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل شاهد و غلظت 5/0گرم در کیلوگرم از نیترات نقره، نیترات نیکل، نیترات روی، نیترات سرب، کربنات هیدروکسید مس و سولفات منگنز بودند که در آب حل شده و روی خاک اسپری شدند. بعد از انتقال خاک ها به گلدان، تعداد 8 بنه با وزن تقریبی 8 گرم روی آنها قرار گرفته و با خاک پوشانده شدند. نتایج نشان داد که در سطح 5 درصد، بجز طول برگ، تیمارها اثر معنی داری بر شاخص های عملکرد نداشتند. تیمارهای مختلف سبب افزایش میزان کلروفیل a و b و کل، کاهش نسبت کلروفیل a به bدر برگ زعفران و معنی دار شدن برخی تفاوت ها نسبت به شاهد شدند. اما برای کاروتنوئید تفاوت آنها با شاهد معنی دار نبود. اختلاف میزان پرولین نیترات نقره و شاهد معنی دار شد. تفاوت میان برخی تیمارها با شاهد در میزان قند محلول و الیگوساکارید غیراحیا کننده معنی دار شد اما میزان قند احیا کننده در شاهد و تیمارهای مختلف تفاوت معنی-داری نشان نداد. تفاوت میان شاهد و سایر تیمارها برای کاتالاز و پراکسیداز معنی دار شد. نیترات نقره و نیترات روی به ترتیب سبب افزایش کاتالاز و پراکسیداز نسبت به شاهد شدند. نیترات نیکل میزان کروسین کلاله را کاهش داد و تفاوت میان میزان کروسین شاهد و برخی تیمارها معنی دار شد.