مجید رستمی

اهداف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر گیاهان پوششی و بقایای آنها و روشهای مکانیکی و شیمیایی بر تراکم و زیست توده علفهای هرز تاکستانهای میاندوآب انجام گردید. مواد و روشها: برای دستیابی به هدف تحقیق، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 0 تکرار در بهار سال های 6330 و 6335 در روستاهای سوگلی تپه )ارتفاع 6311 متر، عرض جغرافیایی 01 درجه و 7 دقیقه و طول جغرافیایی 31 درجه و 33 دقیقه( و نصیرکندی )ارتفاع 6311 متر، عرض جغرافیایی 01 درجه و 2 دقیقه و طول جغرافیایی 31 درجه و 36 دقیقه( انجام گرفت. فاکتور اول شامل کاشت گیاه پوششی ماشک )پس از شخم رایج(، کاشت گیاه پوششی ماشک )بدون شخم(، کاشت گیاه پوششی زنیان )پس از شخم رایج(، کاشت گیاه پوششی زنیان )بدون شخم(، کاربرد پس رویشی علفکش گلیفوسیت )3 لیتر در هکتار(، شاهد عاری از علف هرز، شاهد آلوده به علف هرز، و فاکتور دوم شامل سیستم های داربستی و سنتی بودند. یافتهها: علفهای هرز غالب در تاکستانهای مورد مطالعه شامل پیچک، قیاق و شیرین بیان بودند. ماشک بدون شخم در سیستم داربستی )637 گرم در متر مربع( و زنیان پس از شخم رایج در سیستم داربستی )35 گرم در متر مربع( بیشترین و کمترین تولید بیوماس گیاه پوششی را داشتند. در هر دو گیاه ماشک و زنیان، تولید زیست توده گیاه پوششی در سیستمهای داربستی و سنتی یکسان بود. کاربرد علفکش، مشابه شاهد عاری از علف هرز بیش از 31 درصد تراکم علف هرز را کاهش داد که بیشترین طول و وزن میوه انگور هم در این تیمار به دست آمد. ولی ماشک و زنیان بدون شخم در هر دو سیستم باغی، به ترتیب موجب کاهش 02 و 37 درصدی تراکم علفهای هرز نسبت به شاهد آلوده به علف هرز شدند. در هر دو سیستم باغی و بدون توجه به نوع شخم، وزن میوه و طول میوه انگور در کاشت گیاه پوششی ماشک و زنیان، نسبت به شرایط آلوده به علف هرز )عدم وجین( افزایش معنیداری نشان داد. همچنین مقدار مواد جامد محلول از 8/61 درصد )شاهد آلوده به علف هرز( تا 61/65 درصد )علفکش گلیفوسیت( متغیر بود. نتیجهگیری: از آنجائی که بین گیاهان پوششی، ماشک بدون شخم در بین مقایسه میانگین های مربوط به تراکم علف های هرز بیشترین کاهش رشد علفهای هرز را به خود اختصاص داد، میتوان آن را به عنوان بهترین راهکار مدیریتی برای کنترل علفهای هرز تاکستانها معرفی نمود. به طورکلی کاشت گیاه پوششی در هر دو