بررسی مؤلفه های نظام تعلیم و تربیت مبتنی بر آموزه های دینی، موضوعی است که در این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. آموزه های دینی، متناسب با واقعیت وجودی آدمی است و نیازهای مختلف انسان را به رسمیت می شناسند؛ و نسبت به تغییر و تحولات زمانی و مکانی بی تفاوت نیستند. با نظر به این واقعیت، و با توجه به چالش های مختلف انسان معاصر، انقلاب ارتباطات، از بین رفتن فاصله های زمانی و مکانی، لازم است در نظام تعلیم و تربیت بر مؤلفه هایی تأکید شود که بتواند دانش آموزان و دانشجویان را متناسب با عصر و زمان خود پرورش دهد. بر این اساس، بعضی از این مؤلفه ها عبارتند از: پرورش باورهای دینی و مذهبی، پرورش گرایش به نیایش و دعا، توجه توأمان به افزایش معرفت دینی و دلبستگی دینی، پرورش توانایی راه شناسی، پرورش توانایی سخن شناسی، توجه به علائق و استعدا بچه ها و پرورش مهارت های زندگی.
