محبوبه ضرابی

به منظور ارزیابی اثرات تغذیه ای کودهای ریزمغذی به صورت منفرد و در ترکیب باهم بر روی رشد و عملکرد گیاه انگور، در استان زنجان، شهرستان های ابهر و خرمدره در سه باغ (مکان) تحت کشت انگور رقم ’بیدانه سفید‘، طی دو سال متوالی (96-1394) تحقیقی انجام پذیرفت. تیمارها شامل دو سطح از کودهای کلات روی ( 1/0 و 3/0 درصد) آهن (1/0 و 2/0 درصد) و منگنز (1/0 و 2/0 درصد) و سطوح شاهد بود. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه ی طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا و در دو سال متوالی تکرار شد. بررسی صفات مورفو-فیزیولوژیک نشان داد که مصرف این کودها به صورت انفرادی و یا ترکیبی، دارای اثرات مثبت معنی داری (افزایش 4/4- 132 درصد) برروی تمامی صفات اندازه گیری شده (18 صفت) در مراحل مختلف رشد و نمو بود. اثر ساده مکان برای صفاتی مانند عملکرد هر بوته و شاخص تولید محصول در هکتار معنی دار و در سایر صفات غیر معنی دار بود. در مواردی این عامل معنی دار باشد. نشان دهنده ی اثر مستقیم این عامل بر روی آن صفات است. اثر ساده عامل سال برای همه صفات بجز درصد قند آب میوه و اثرات متقابل چند جانبه ی آن با سطوح تیماری در اکثریت صفات، معنی دار نبود؛ که نشان دهنده ی احتمال عدم تأثیرگذاری سال روی بیش تر صفات در نمونه های تحت تیمار می-باشد. در مجموع در میان ترکیبات تیماری، کم ترین افزایش ؟؟؟؟؟ نسبت به شاهد (4/4 درصد) در سطح تیماری کود منگنز 1/0 درصد و در بین صفات اندازه گیری شده در صفت اسیدیته آب میوه (24/20 درصد) و بیش ترین افزایش نسبت به شاهد (132 درصد) در ترکیب تیماری روی 3/0+ آهن 2/0+ منگنز 2/0 درصد و نیز صفات تعداد گل آذین و تعداد خوشه در هر شاخه (28/126 درصد) و پس از آن ها تعداد خوشه در هر بوته (19/104 درصد) مشاهده گردید. از این رو این صفات نسبت به سایر صفات اندازه گیری شده پاسخ بهتری نشان دادند به عنوان صفات شاخص و ترکیب تیماری روی 3/0 + آهن 2/0 + منگنز 2/0 درصد که نسبت به سایر ترکیبات به ویژه شاهد برتری داشت، به عنوان ترکیب کودی پیشنهادی پیشنهاد می شوند.