تنش های محیطی (نظیر خشکی) معمولاً از طریق افزایش تولید گونه های واکنشگر اکسیژن در کلروپلاست و میتوکندری به تنش اکسیداتیو منجر می شوند. گونه های واکنشگر اکسیژن از جمله سوپراکسید (O2−) و پراکسید هیدروژن (H2O2) می توانند با صدمه به ماکروملکول ها، متابولیسم عادی گیاه را مختل سازند. گیاهان به منظور از بین بردن گونه های واکنشگر اکسیژن و مقابله با تنش اکسیداتیو، مکانسیم های دفاعی آنزیمی را توسعه داده اند. نظر به این که نحوه توارث ژن های موثر در بیان برخی آنتی اکسیدان ها کمتر بررسی شده است، در این تحقیق به تخمین آن پرداخته می شود. گونه های وحشی بادام اغلب تحمل زیادی به تنش های محیطی از جمله خشکی، شوری، دمای پایین و pH بالای خاک دارند. بدیهی است این گونه ها می توانند در برنامه های اصلاحی درختان میوه هسته دار به عنوان منابع مقاومت به تنش مورد استفاده قرار گیرند. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گردید. در این تحقیق که بر روی دانهال های بادام اهلی (Prunus dulcis) و چهار گونه بادام وحشی (P. eburnea، P. eleagnifolia، P. haussknechti و P. scoparia) در محیط هیدروپونیک صورت گرفت، بذور در گلدان کشت و در گلخانه نگهداری شدند. اندازه گیری صفات پس از مدت دو سال که دانهال ها رشد نمودند، صورت گرفت. تجزیه آماری داده ها تنوع ژنتیکی معنی داری را برای صفات مورد بررسی در بین گونه ها نشان داد و وراثت پذیری صفات فعالیت آنزیم-های آنتی اکسیدان شامل سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز به ترتیب 68/99، 52/49، 43/66، 01/21 و 52/94 درصد بود که نشان از نسبت بالای واریانس ژنتیکی در سوپراکسید دیسموتاز و پایینی نسبی ضریب تغییرات ژنوتیپی در پراکسیداز می باشد.
