ترکیبات پارابن به عنوان مواد نگهدارنده ای که مانع از رشد میکروب ها می شوند، کاربرد گسترده ای در تولید نگهدارنده های غذایی، دارویی، بهداشتی و آرایشی دارد و خطر بالقوه ای برای تهدید سلامت انسان و آبزیان محسوب می شود. و به همین دلیل نگرانی عمومی در مورد پراکنش پارابن در محیط زیست و افزایش خطر سرطان کبد، وقوع ناهنجاری های ساختاری و کاهش باروری و ضعف سیستم تولید مثلی وجود دارد. هدف این تحقیق کاربرد بیومارکرهای هیستوپاتولوژیک تخمدان در ارزیابی تاثیرات سمیت تولید مثلی پارابن در زبری فیش ماده است. بررسی تغییرات هیستولوژی تخمدان و شاخص گنادی در ماده بالغ زبری فیش پس از مواجهه 3 هفته ای با غلظت های 001/0، 01/0، 1 و 10 میلی گرم بر لیتر در شرایط نیمه - استاتیک انجام شد و رنگ آمیزی تخمدان توسط هماتوکسیلین و ائوزین صورت گرفت. نتایج نشان داد که مواجهه با پارابن در هیچ یک از تیمارها منجر به بروز تاثیر معنی دار در زنده مانی، شاخص گنادی و فاکتور k در نشد. همچنین در کلیه تیمارها عوارض تخمدانی شامل چروکیدیگی اووپلاسم، تخریب زرده اووپلاسم، التهاب گرانولوما، جدا شدن لایه سلول های گرانولوزا از غشای پایه و رها شدن مایع پروتئینی در فضای بینابینی تخمدان دیده شد. وقوع پدیده آترزیای تخمدانی در اووسیت های ویتلوژنیک آترتیک نیز اثبات شد. عوارض تخمدانی ایجاد شده نشان می دهد مواجهه نیمه مزمن با غلظت های غیر کشنده پارابن منجر به بروز افزایش استروژن و سمیت تولید مثلی در ماده زبری فیش می شود.
