کشور ایران به دلیل واقع شدن در منطقه خشک و نیمه خشک در زمره کشورهای در شرایط بحرانی در زمینه سرانه تأمین آب قرار دارد. افزایش جمعیت، گسترش صنایع و نیاز به آب از یک سو و تخلیه آلاینده ها به منابع آبی از سوی دیگر، کیفیت و کمبود آب را بعنوان یک موضوع حیاتی مورد توجه پژوهشگران قرار داده است. در این راستا آلودگی ناشی از فلزات سنگین در محیط های آبی با توجه به پایداری، تجمع در زنجیره غذایی، اثرات اکولوژیکی و تاثیر منفی بر سلامتی انسان و موجودات اهمیت بالایی دارد. این درحالی است که عناصر فلزی ناشی از فعالیت های انسانی، بسیار متحرک و با قابلیت دستیابی زیستی بالا هستند که احتمال ایجاد اثرات ناسازگار بواسطه آنها بیشتر نیز می باشد. در این راستا شاخص هایی جهت بررسی کیفیت آب و خطر احتمالی ناشی از این آلاینده های فلزی با بررسی اثرات هم بیشی آنها ارائه شده است. در پژوهش حاضر مهمترین نشانگرهای تعیین کیفیت آب شامل شاخص های ارزیابی ریسک و همچنین کنترل کیفیت آب شامل شاخص آلودگی (Cd)، درجه آلودگی اصلاح شده (mCd)، شاخص آلودگی (Nemerow PN) و شاخص ریسک اکولوژیکی بالقوه (RI)، شاخص آلودگی فلزات سنگین (HPI) و شاخص ارزیابی فلزات سنگین (HEI) ارائه می گردد.
