در دنیای امروز شاهد شکل گیری گونه های متنوعی از فضاهای شهری و معماری هستیم. این محیط ها پذیرای افراد متعددی بوده و تاثیرات متنوعی نیز بر آن ها دارند. در روانشناسی محیط تاکید فراوانی بر تاثیرات روانی محیط ها شده است، تاثیری که به نوبه خود سلامت جسمانی، روانی و در مراتب بالاتر سلامت روانی و حتی رضایت مندی افراد را دستخوش تغییر می کند. اما علی رغم تاکید فراوان دانش روانشناسی محیط بر این موضوع، از دغدغه های جامعه معماری و شهرسازی حاضر کشور ایران، نحوه سنجش و اندازه گیری تاثیرات روانی محیط ها و ابزارهای استاندارد سنجش در این زمینه است. در مطالعات بین المللی شاهد ابزارهای گوناگون سنجش این مقوله مانند ارزیابی بازیابی ادراکی، ازریابی عملکرد شناختی، آزمون های ردیابی چشم، آزمون های حافظه، آزمون های بازخورد های زمانی، آزمون های فیزیولوژی و ... هستیم. این نیاز پژوهشی محور اصلی پژوهش حاضر را شکل داد. در واقع مطالعه حاضر درصدد است که چند مورد از کاربردی ترین روش های سنجش تاثیرات روانی محیط را معرفی نماید تا بدین ترتیب شاهد توسعه و پر کردن این خلا مطالعاتی در مطالعات بومی کشور باشیم.
