ساختمان مرتفع با احجام گوناگون، عضو جدایی ناپذیر زندگی شهری امروزی هستند و از جنبه های مختلف روحیات، روان و دید منظر شهروندان را تحت تاثیر قرار می دهند. که در مطالعات گذشته دهه های اخیر کمتر این مقوله مورد توجه بوده و در شهرهای معاصر شاهد صدور مجوزهای بی رویه در ساخت و سازهای بلند مرتبه در خیابان های کم گنجایش و محدود شهری هستیم. در مطالعه حاضر تمرکز بر تاثیرات روانی ساختمان مرتفع بر شهروندانی است که به طور روزمره و در مناظر شهری با این دسته از ساختمان ها مواجه می شوند و ناخواسته تحت تاثیرات روانی آن ها قرار می گیرند. در بخش فرآیند ارزیابی مطالعه، ابتدا مقیاس احیاکنندگی ادراکی (PRS) بومی شده و سپس این نسخه بومی در ادامه فرآیند تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه بر اساس روش تصمیم‌گیری سلسله مراتبی (AHP) متخصص محور، بر اساس هدف احیا روانی و زیر معیارهای آن، میزان اهمیت متغیرهای معماری و گیاهی تشکیل دهنده منظر ساختمان های مرتفع رده بندی شد. یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد که که فرم پله‌ای ساختمان مرتفع بیشترین و فرم هرمی کمترین احیا روانی را رقم زده است. تحلیل تاثیر پوشش گیاهی بر احیا روانی نیز نشان داد که پوشش گیاهی افقی موثرترین و پوشش گیاهی عمودی کم اثر ترین گزینه بوده است. همچنین پخشایش پوشش گیاهی در مرکز و بالای ساختمان (در مقایسه با پایین ساختمان) تاثیر چشمگیرتری بر احیا روانی داشته است اما در پخشایش عمودی پوشش گیاهی، استقرار در مرکز احیا بیشتری را رقم زده بود.
