قابلیّت اجرای حکم دادگاه یکی از معیارهای مغفول مانده در منابع حقوقی ایران بعنوان شرط لازم برای صدور حکم می باشد. در همین راستا هدف پژوهش حاضر که تحت عنوان «تحلیل و تبیین اصل قابلیّت اجرای حکم بعنوان یکی از معیارهای حکم دادگاه» انجام شد تحلیل و تبیین میزان اهمیّت و اثر این معیار در مرحلۀ صدور و نه در مرحلۀ اجرا است که برای مطالعۀ آن از روش تحلیلی استفاده شد. در ادامه ابتدا حکم دادگاه تعریف و سپس معیارهای صدور و اجرای آن مورد مدّاقه قرار گرفت و به صورت خاص معیار قابلیّت اجرا بعنوان یکی از معیارهای لازم برای صدور حکم مطالعه شد. بر اساس نتایج به دست آمده قابلیّت اجرا از شرایط لازم برای صدور حکم است و دادگاه بایستی در زمان انشای حکم به این موضوع توجّه نماید که حکم صادره قابلیّت اجرا بر اساس شرایط قانونی زمان صدور را داشته باشد و در صوتی که امکان صدور چنین حکمی بر فرض ذینفعی خواهان وجود ندارد، از صدور آن خودداری نماید.
