تولید در لغت به معنای ایجاد کردن، ساختن، آفرینش، درست کردن و بوجود آوردن است. از نظر اقتصادی عبارت از ایجاد تغییرات در منابع خام و اولیّه و تبدیل آن به صورت محصولات(اعم از کالا و خدمات) به منظور رفع احتیاج است. تولید ملی نوعی از تولید است که در داخل کشور صورت می گیرد. هرچه میزان دخالت عوامل ملّی در این فرآیند بیشتر باشد، جنبۀ ملّی تولید بیشتر است. تولید ملّی اهمیّت فراوان داشته و علّت قطع وابستگی خارجی، خودکفایی و درآمد زایی بیشتر می باشد. حقوق به عنوان ابزار کنترلی و مدیریت جامعه نقش بسزایی در تشویق، ترغیب و الزام تولید ملّی از یک سو و منع استفاده از کالای خارجی از طریق وضع مالیات و احیاناً مجازات تعزیری برای ورود این نوع کالاها دارد. منع قانونی موجود جهت تشویق، ترغیب و الزام به مصرف و تولید کالای ملّی ناقص و احیاناً ساکت است در بعضی موارد هم اجرای قانون مناسب نیست. قوانین لازم در این خصوص بایستی تصویب شود. در خصوص منع استفاده از کالای خارجی و ورود آن هم بایستی قوانین موجود اصلاح و در صورت امکان قوانین مناسب تری وضع شود. نهادهایمجری قانون بایستی آموزش لازم جهت اجرای صحیح قانون را فراگیرند. در این خصوص بایستی توجه کرد که منع استفاده و ورود بایستی شامل کالاهای ضروری که تولید داخلی ندارند نشود. در تشویق و ترغیب بایستی برای درجات مختلف کیفیّت کالا تفاوت قایل شود. در بعد الزامی، نهادهای متصدی امر تولید بایستی الزام لازم جهت تولید کالاهای داخلی و استفاده از توان ملّی برای تولید را داشته باشند.
