یکی از روابطی که دارای آثار حقوقی بوده و بواسطۀ آن پرونده های حقوقی مختلفی در دادگستری، اعم از دادسرا و دادگاه، تشکیل می شود، رابطۀ پزشکان جرّاج و بیماران است. این رابطه به واسطۀ اینکه دارای آثار مهمّ حقوقی می باشد، اهمیّت بالایی دارد. قبل از قانون نویسی مدرن در ایران این رابطه در منابع فقهی مورد بحث واقع می شد و روابط پزشک و بیمار در کتب مختلف فقهی مورد بررسی واقع شده است. پس از شروع قانون نویسی مدرن قوانین مختلفی به منظور تنظیم رابطۀ پزشک و بیمار وضع شد و این قوانین تاکنون مورد اصلاحات و تغییرات مختلفی واقع شده اند. آخرین تغییرات قانونگذاری در قانون مجازات اسلامی مصوب 01/02/1392 صورت گرفت و تغیراتی نسبت به گذشته در این رابطه ایجاد نمود. در کنار قانون مجازات اسلامی، قانون حمایت خانواده مصوب 1392 نیز در این خصوص مقرراتی وضع نموده. همچنین قانون مسئولیت مدنی 1339 بعنوان قانونی عام بعنوان یکی از منابع روابط پزشک و بیمار شناسایی می شود. در این پژوهش هدف بررسی رابطۀ پزشک جراح و بیمار بر اساس آخرین تغییرات قانونگذاری بود و بر اساس نتایج آن قوانین جدید نسبت به قوانین گذشته به واسطۀ خطیر بودن شغل پزشکی توجّه مناسب تری به پزشکان جرّاح دانسته است.
