روح الله کریمی

شوری یکی از تنش های محیطی محدودکننده ی تولید در گیاهان زراعی و باغی است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کاربرد برخی تنظیم کننده های رشد بر کاهش اثرات تنش شوری در انگور فلیم سیدلس انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی با سه فاکتور شامل تنش شوری (0 و 100 میلی مولار)، پوتریسین (0 و 100 میکرومولار) و ریبوفلاوین (0 و 100 میکرومولار) با سه تکرار در سال های 1400 اجرا شد. بر اساس نتایج محتوای کلروفیل کل، کاروتنوئید و محتوای نسبی آب در گیاهان تحت تنش شوری کلریدسدیم 100 میلی مولار کاهش معنی داری در مقایسه با گیاهان بدون تیمار شوری داشت. با این حال محتوای این شاخص ها در تاک های تیمار شده با ترکیب ریبوفلاوین و پوتریسین بیشتر از دیگر تیمارها بود. تنش شوری 100 میلی مولار کلریدسدیم باعث افزایش پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید و نشت یونی در همه گیاهان شد با این حال تولید تولید این شاخص های آسیب دیدیگی غشاء در تاک های تیمار شده با ترکیب ریبوفلاوین و پوتریسین کمتر از تاک های شاهد بود. کاربرد برگی پوتریسین، ریبوفلاوین و یا ترکیب آنها به طور معنی داری باعث افزایش محتوای پروتئین محلول برگ در مقایسه با تاک های شاهد تحت تنش شوری شد. بیشترین فعالیت آنزیم کاتالاز و گایاکول پراکسیداز برگ مربوط به گیاهان تیمار شده با ترکیب پوتریسین + ریبوفلاوین بود که در مقایسه با تاک های شاهد تحت تنش شوری فعالیت این آنزیم ها به ترتیب 8/49 و 3/49 درصد افزایش نشان داد. بیشترین محتوای پرولین برگ مربوط به تاک های تیمار شده با ترکیب پوتریسین + ریبوفلاوین بود بیشترین محتوای قند محلول، پرولین، فنول کل و فلاونوئید کل برگ مربوط به تاک های تیمار شده با ترکیب پوتریسین + ریبوفلاوین بود. همچنین بیشترین محتوای پوتریسین، اسپرمیدین، اسپرمین و اسید ابسیزیک برگ مربوط به تاک های تیمار شده با ترکیب پوتریسین + ریبوفلاوین بود که در مقایسه با تاک های شاهد تحت تنش شوری محتوای این پلی آمین ها را به ترتیب 4/30، 38/8، 9/15 و 5/34 درصد افزایش داد. تحت تنش شوری تیمار پوتریسین، ریبوفلاوین و ترکیب آنها باعث افزایش محتوای نیترات، فسفر، پتاسیم، منیزیم و کلسیم برگ تاک های تیمار شده در مقایسه با تاک های شاهد شد. همچنین تیمار پوتریسین و ریبوفلاوین میزان تجمع کلر و سدیم را در گیاه کاهش ولی تجمع عناصر آهن، روی و منگنز را اف