در حال حاضر و بیشتر در آینده، کشاورزی آبی در شرایط کم آبی انجام خواهد شد. تامین ناکافی آب برای آبیاری به جای استثناء یک هنجار خواهد بود و مدیریت آبیاری از تاکید بر تولید در واحد سطح به حداکثر رساندن تولید در واحد آب مصرفی و بهره وری آب تغییر خواهد کرد. کاهش کنترل شده آبیاری یک ابزار کارامد برای کاهش حجم آب مصرفی در هر بار آبیاری است. کاهش کنترل شده آبیاری بر این اساس استوار است که در مراحلی از نمو محصول یا رشد میوه که کیفیت و عملکرد آن کمترین حساسیت را به تنش آبی دارد، حجم آب مصرفی در باغ یا تاکستان به نسبتی کاهش یابد که کمترین تاثیر را بر کیفیت و عملکرد محصول تولیدی داشته باشد کاهش مصرف آب آبیاری در حالی است که کم آبیاری به طور گسترده در میلیون ها هکتار به دلایل متعدد - از طراحی شبکه ناکافی گرفته تا گسترش بیش از حد آبیاری نسبت به منابع حوضه آبریز - در تحقیقات مورد توجه کافی قرار نگرفته است. استفاده از کم آبیاری در کاهش مصرف آب برای تولید زیست توده و برای آبیاری انگور و دیگر درختان میوه در این مقاله بررسی می شود. چندین مطالعه در مورد استفاده موفقیت آمیز از کم آبیاری تنظیم شده (RDI) در درختان میوه و انگور مورد بررسی قرار می گیرد که نشان می دهد RDI نه تنها بهره وری آب را افزایش می دهد، بلکه سود کشاورزان را نیز افزایش می دهد. تحقیقاتی که اساس فیزیولوژیکی این پاسخ ها را به طراحی استراتژی های RDI مرتبط می کند احتمالاً تأثیر قابل توجهی در افزایش پذیرش آن در مناطق محدود آب خواهد داشت.
