غربالگری ارقام بومی بر اساس تحمل به سرما و شناخت مکانیسم های درگیر در آن یکی از اولویت های مهم در برنامه های به نژادی انگور در مناطق سردسیر می باشد. در این پژوهش تحمل به سرما و تغییرات کربوهیدرات های محلول و محتوای آب جوانه و شاخه یکساله 22 رقم تاک واقع در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کردستان در دی و اسفند ماه سال 1390 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی ارزیابی شد. بعد از اعمال تیمارهای سرما (Cº30- تا Cº10-)، مقادیر LT50 ارقام با استفاده از روش نشت یونی و قهوه ای شدن سنجیده شد. ارقام از نظر تحمل به سرما در هر دو مرحله نمونه برداری اختلاف معنی داری (01/0P≤) با هم داشتند. همبستگی بالایی بین تحمل به سرمای برآورد شده با هر دو روش نشت یونی و قهوه ای شدن وجود داشت. بر اساس مقادیر LT50 اندازه گیری شده با روش نشت یونی در دی ماه، بیشترین تحمل به سرمای جوانه در رقم بول مسکه (Cº5/26- =LT50) و کمترین تحمل به سرما در رقم گون کله باب (Cº8/20- =LT50) مشاهده شد. بر اساس مقادیر LT50 جوانه اندازه گیری شده با روش نشت یونی در این مرحله ارقام به سه دسته تقسیم شدند: 1) ارقام متحمل به سرما (Cº27- تا º25- =LT50) شامل ‘بول مسکه’ ، ‘سرقوله’، ‘خلیلی’، ‘بیدانه قرمز’ و ‘فخری زودرس’ 2) ارقام نیمه متحمل (Cº25- تا º23- =LT50) شامل ‘شرشره’، ‘شاهینی’، ‘شیرازی’، ‘گزنهای’، ‘رشه’، ‘تبرزه’، ‘بیدانه سفید’، ‘نفتی’، ‘ملایی’ و ‘فخری دیررس’ 3) ارقام با تحمل کمتر (Cº23- تا º21- =LT50) شامل ‘صاحبی’، ‘لعل’، ‘صحنه ای’، ‘عسگری’، ‘مره ای’، ‘ریش بابا’ و ‘گون کله باب’. برخلاف مقدار کربوهیدرات های محلول، محتوای آب جوانه در ارقام متحمل به سرما کمتر از ارقام دیگر بود که تاییدی بر ارتباط بین آبکشیدگی جوانه و تجمع کربوهیدرات ها با تحمل به سرمای تاک می باشد.
