سرما زدگی و یخ زدگی و صدمات حاصل از آن یک مشکل جدی در تاکستان ها است که باعث محدودیت های تولید حتی در ارقام به اصطلاح مقاوم به سرما نیز می شود. صدمات یخ زدگی باعث کاهش عملکرد، آسیب به بخش های مختلف تاک و ایجاد مسائل ثانویه مرتبط با آن از قبیل سرطان طوقه یا از بین رفتن کل گیاه می شود. سرمازدگی مهمترین عامل کاهش دهنده محصول درختان میوه در مناطق معتدل به شمار می رود که در برخی سال ها باعث تحمیل زیان های اقتصادی کلانی به تاکداران می شود. به همین دلیل بررسی تحمل به سرما از مهمترین معیار های ارزیابی پتانسیل کاشت گونه ها و ارقام انگور و نیز کاربرد آنها در برنامه های اصلاحی می باشد. به طور کلی سرمازدگی در سه زمان شامل 1- اواسط تا اواخر پاییز (سرمازدگی ویخ زدگی پاییزه) 2- اوایل تا اواسط زمستان (یخ زدگی زمستانه) و 3- اوایل تا اواسط بهار (سرمازدگی بهاره) اتفاق می افتد که در هر سه مرحله بسته به محل، شرایط باغ و نوع رقم خساراتی را به دنبال خواهد داشت. در سرمازدگی و یخ زدگی پائیزه بیشتر چوب یکساله و نیز سرشاخه هایی که هنوز خشبی نشده و به اصطلاح نارس هستند آسیب می بینند؛ در یخ زدگی زمستانه علاوه بر شاخه های یکساله آوند های چوب و آبکش بازو ها و تنه مشمول یخزدگی و آسیب می شوند و در سرمازدگی بهاره جوانه های در حال شکوفا، شکوفا شده و حتی خوشه های تشکیل شده است که تحت تاثیر دمای پایین قرار می گیرند. هریک از این انواع سرما و یخ زدگی بسته به زمان وقوع، شدت کاهش دما، مدت ماندگاری دما و میزان رسیدگی بافت و مرحله فنولوژیکی می توانند درجات مختلفی از آسیب را اعم از مرگ کامل بوته، مرگ شاخه های یکساله یا عدم تشکیل میوه را به دنبال داشته باشند.در درختان میوه مناطق معتدله، سرمازدگی عمدتاً در جوانه ها، گل ها و میوه های در حال رشد اتفاق می افتد و معمولا صدمات ناشی از دمای پایین در زمان شکوفایی جوانه ها به مراتب مهمتر از صدمات ناشی ار یخزدگی طی زمستان است. در این مقاله یخبندان های زمستانه و سرمای دیررس بهاره و اثر آنها بر اندام های زایشی و رویشی درختان میوه معتدله به ویژه انگور بررسی شده و همچنین عوامل موثر بر تحمل یخ زدگی از قبیل عوامل ژنتیکی، محیطی و مدیریتی در برخی از انگور بحث شده است. در پایان روش های راهکار های کوتاه مدت و بلند مدت مقابله با سرمازدگی و یخزدگی در باغات میوه با تاکید بر مطالعات
