تغذیه بهینه روی وضعیت فیزیولوژیکی و تحمل به سرمای درختان اثر قابل توجهی دارد. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی محلول پاشی سولفات کلسیم (0، 1 و 2 درصد) و سولفات روی (0، 5/0 و یک درصد) روی تحمل به سرما و تغییرات فیزیولوژیکی مرتبط با تحمل به سرما از قبیل قندهای محلول، پرولین و غلظت رنگیزه های فتوسنتزی جوانه و برگ انگور بیدانه سفید در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. برای این منظور در اسفند ماه 1395 تعداد 45 بوته انگور طی دو مرحله 10 و 25 اسفند محلول پاشی شدند. نمونه برداری طی سه مرحله فنولوژیکی نوک پنبه ای، شکوفایی جوانه و سه برگی انجام گرفت. بر اساس نتایج محلول پاشی کلسیم، روی و اثر متقابل آنها برتحمل به سرما، غلظت کربوهیدرات های محلول، پرولین و کلروفیل کل معنی دار شد. در مرحله نوک پنبه ای بیشترین تحمل به سرما با سولفات کلسیم 2% در ترکیب با سولفات روی 5/0% محقق شد. در مراحل شکوفایی جوانه و سه برگی بیشترین تحمل به سرما در تاک های تیمار شده با سولفات کلسیم 1% در ترکیب با سولفات روی 1% به دست آمد. تاک های تغدیه شده با سطح سوم کلسیم به تنهایی یا در ترکیب با سطوح مختلف روی کلروفیل بیشتری داشتند. در مرحله نوک پنبه ای بیشترین غلظت کربوهیدرات های محلول و پرولین جوانه در تیمار سولفات کلسیم 2% با روی 5/0% مشاهده شد. عناصر کلسیم و روی ضمن افزایش کربوهیدرات های محلول، پرولین و کلروفیل باعث افزایش پتانسیل اسمزی و حفظ پایداری دیواره سلولی و افزایش تحمل به سرما در تاک های تیمار شده با این عناصر شدند.
