شوری یکی از فاکتورهای مهم محیطی است که رشد و نمو گیاهان را تحت تأثیر قرار داده و تولید گیاهان را محدود می کند. اسید آبسیزیک به عنوان یک پیام رسان، در پاسخ به تنش های محیطی از جمله تنش شوری و بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیکی از قبیل فتوسنتز و تنظیم باز و بسته شدن روزنه ها نقش دارد. در این پژوهش اثر کاربرد برگی اسید آبسیزیک (صفر و 100 میکرومولار) بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی انگور بی دانه سفید تحت تنش شوری کلرید سدیم (صفر، 25، 50 و 100 میلی مولار) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط گلخانه انجام شد. افزایش پروتئین های محلول در اثر کاربرد اسید آبسیزیک یکی از مکانیسیم های حفاظتی برای متعادل کردن غلظت اسمزی درون سلولی می باشد که می تواند اثرات سوء شوری را در انگور ها کاهش دهد. کاربرد اسید آبسیزیک منجر به تجمع فنول کل و فلاونوئید بیشتری نسبت به انگور های تیمار نشده تحت تنش شوری شد. اسید آبسیزیک میزان پرولین و قند محلول کل برگ انگور را تحت شرایط تنش شوری افزایش دادند. در نتیجه سطوح 100 میکرومول اسید آبسیزیک برای افزاش تحمل به تنش شوری (100 میلی مولار) توصیه می-شود.
