هدف از اجرای این پژوهش تبیین نقش سبکهای یادگیری و راهبردهای یادگیری در پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه تهران بود. روش پژوهش، توصیفی– همبستگی و جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان پردیس علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران تشکیل داد. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد و تعداد 363 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شد که گزینش آن‌ها با استفاده از روش طبقهای متناسب صورت گرفت. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه «سبک یادگیری کلب» و پرسشنامه «راهبردهای یادگیری وینشتاین» استفاده شد که ضریب آلفای کرونباخ آن‌ها به ترتیب 87/0 و 83/0 به دست آمد و برای اندازه‌گیری پیشرفت تحصیلی از معدل نیمسال گذشته دانشجویان استفاده گردید. نتایج نشان داد از بین سبکهای یادگیری، سبکهای انطباقیابنده و جذبکننده با راهبرد بسطدهی رابطه مثبت، سبک انطباقیابنده با راهبرد درک مطلب رابطه منفی و سبک جذبکننده با راهبرد درک مطلب رابطه مثبت و معناداری (01/0p < ) داشتند. همچنین از بین سبکها و راهبردهای یادگیری تنها راهبردهای یادگیری قابلیت پیشبینی پیشرفت تحصیلی را داشت.
