هدف این پژوهش بررسی مقایسه ی ابراز هیجان، سواد هیجانی و خودکارآمدی اجتماعی در کودکان با و بدون ناتوانی های یادگیری بود. به همین منظور، 66 نفر کودک دارای ناتوانی یادگیری با روش نمونه گیری در دسترس و 66 نفر بدون ناتوانی یادگیری با روش تصادفی، در پژوهش شرکت نمودند. کودکان هر دو گروه از نظر جنس، پایه ی تحصیلی و محل سکونت با هم همتا شدند. روش پژوهش، علّی-مقایسه ای بود. داده ها با استفاده از مقیاس ابراز هیجان های کودکان ، ابزار ارزیابی سواد هیجانی کودکان و زیرمقیاس خودکارآمدی اجتماعی از پرسشنامه ی خودکارآمدی کودکان جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین آگاهی ضعیف هیجانی و بی میلی در ابراز هیجان در کودکان دارای ناتوانی یادگیری و میانگین سواد هیجانی (خودآگاهی و مهارت های اجتماعی) و خودکارآمدی اجتماعی در کودکان بدون ناتوانی یادگیری، بیشتر بوده است (01/0=p). براساس نتایج، پیشنهاد می شود که جهت بهبود ابراز هیجان، سواد هیجانی و خودکارآمدی اجتماعی در کودکان دارای ناتوانایی های یادگیری، به راهبردهای روان شناختی توجه شود.
