زمینه و هدف: یکی از عوامل روانی که با بیماری های مزمن و مشکلات جسمی رابطه پیچیده ای دارد، تحمل آشفتگی روانی و ناکامی است. به هر میزان تحمل عوامل استرس زا در فرد زیاد باشد مشکلات جسمی کمتری خواهد داشت. در این میان، نقش واسطه ای خشم پنهان در ارتباط بین میزان تحمل ناکامی و مشکلات جسمی به عنوان ساز و کار این اثربخشی مورد غفلت قرار گرفته است. هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش واسطه ای خشم پنهان در رابطه بین تحمل ناکامی و مشکلات جسمی بود. مواد و روش ها: روش این پژوهش همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی زنان و مردان بالای 18 سال در سال 1400 بود. حجم نمونه 302 نفر بود که به روش نمونه گیری در دسترس از جامعه آماری انتخاب شد. به دلیل شیوع بیماری کووید-19 نمونه گیری در فضای مجازی انجام شد. بدین صورت که لینک پرسشنامه آنلاین حاوی پرسشنامه تحمل ناکامی(هارینگتون، 2005)، پرسشنامه خشم صفت- حالت اسپیلبرگر 2(1999) و مقیاس علائم جسمانی(هاگیوارا، 1992) در شبکه های مجازی اینستاگرام، واتساپ و تلگرام در دسترس افراد قرار گرفت و از افراد خواسته شد تا به سوالات پاسخ دهند. برای بررسی سؤال پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نسخه ی 26 بسته ی آماری برای علوم اجتماعی و AMOS-24 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد، اثر غیرمستقیم عدم تحمل ناکامی بر پاسخ های ماهیچه ای، عمومی و قلبی- عروقی از طریق خشم پنهان معنی دار است (001/0>P). اما تأثیر عدم تحمل ناکامی از طریق خشم پنهان بر روی پاسخ ایمنی معنی دار نبود. نتیجه گیری: تجربه ناکامی خارج از تحمل فرد، باعث ایجاد هیجانات ناخوشایندی از قبیل خشم می شود که به نوبه خود باعث تأثیرات فیزیولوژیکی مانند افزایش فشار خون و ضربان قلب می شود که در نهایت به دستگاه گردش خون، عضلات و پاسخ های عمومی جسم آسیب می رساند.
