سعید آریاپوران

هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان‌های تنظیم هیجان و چشم‌انداز زمان بر رفتارهای پرخطر نوجوانان بود. پژوهش حاضر به صورت نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی دانش‌آموزان پایۀ هفتم تا دوازدهم شهرستان گیلانغرب تشکیل دادند (1050=N). نمونه پژوهش شامل پنجاه و یک نوجوان با رفتارهای پرخطر بود که در سه گروه درمان تنظیم هیجان، درمان چشم‌انداز زمان و کنترل جای‌دهی شدند. هر دو گروه آزمایش به طور جداگانه طی هشت جلسه، هفته‌ای یک جلسه نود دقیقه‌ای به صورت گروهی، تحت درمان قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده، چک لیست رفتارهای پرخطر نوجوانان (CORBY، آرمسترانگ، 2012) بود. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس (آنوا) با اندازه‌گیری مکرر و آزمون‌های تعقیبی توکی و بُنفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان‌های تنظیم هیجان و چشم‌انداز زمان بر کاهش رفتارهای پرخطر اثربخش بوده‌اند (0/01>P)؛ اما بین دو درمان تفاوت معنادار مشاهده نشد(0/05