سعید آریاپوران

پرستاران خانگی سالمندان مشکلات روان‌شناختی از جمله خستگی و تاب‌آوری پایین را تجربه می‌کنند و برای بهبود این مشکلات به مداخلات روان‌شناختی نیاز است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خستگی، خودشفقت‌ورزی و تاب‌آوری پرستاران خانگی سالمندان بود. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌‌ آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران خانگی سالمندان مراجعه‌کننده به سازمان بهزیستی شهرستان بابل در نیم‌سال دوم 1400 بود. حجم نمونه 30 نفر بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس براساس معیارهای ورود به مطالعه، انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده‌ها مقیاس‌های خستگی اسمتس (MFI؛ 1996)، خودشفقت‌ورزی نف (SCS؛ 2003) و تاب‌آوری کانر و دیویدسون (RS، 2003) بود. گروه آزمایش 8 جلسۀ 90 دقیقه‌ای درمان مبتنی بر شفقت را دریافت کردند. داده‌ها با تحلیل کوواریانس یک طرفه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش خستگی و بهبود خودشفقت‌ورزی و تاب‌آوری پرستاران خانگی سالمندان تأثیر داشت (0/01>p). بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان از درمان مبتنی بر شفقت برای کاهش خستگی و بهبود خودشفقت‌ورزی و تاب‌آوری پرستاران خانگی سالمندان سود جست.