زمینه و هدف: استرس آسیب زای ثانویه، یکی از مشکلات پرستاران است و نقش سبک های مقابله ای در آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، بررسی شدت علائم استرس آسیب زای ثانویه در پرستاران و نقش سبک های مقابله ای در پیش بینی آن بود. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 323 پرستار از بیمارستان های کرمانشاه از طریق نمونه گیری طبقه ای در سال 1391 انتخاب شدند و مقیاس استرس آسیب زای ثانویه و پرسشنامه مقابله با استرس را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 7/16 درصد از پرستاران از شدت علائم استرس آسیب زای ثانویه برخوردار بودند. مقابله مساله مدار به صورت منفی (47/0-=r) و مقابله هیجان مدار به صورت مثبت(405/0=r) با علائم استرس آسیب زای ثانویه در پرستاران رابطه داشت(05/0>P). سبک های مقابله ای 31/0 واریانس نمرات علائم استرس آسیب زای ثانویه در پرستاران را تبیین کرده است. نتیجه گیری: نتایج از شدت علائم استرس آسیب زای ثانویه و رابطه سبک های مقابله ای با این علائم در پرستاران حمایت می کند و تلویحات مهمی در توجه به استرس آسیب زای ثانویه و متغیرهای آن دارد.
