مرگ همسر از جمله عوامل فشارزا در دوره سالمندی است که مشکلات جسمانی و روان شناختی زیادی را به همراه دارد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه علایم جسمانی، مشکلات خواب و تاب آوری سالمندان با و بدون تجربه مرگ همسر بود. روش پژوهش حاضر علّی-مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش را کل سالمندان با و بدون تجربه مرگ همسر تشکیل دادند. در این پژوهش 66 سالمند دارای تجربه مرگ همسر در شهرستان ملایر با روش نمونه گیری گلوله برفی در پژوهش شرکت نمودند؛ همچنین 66 سالمند بدون تجربه مرگ همسر از نظر سن و جنس با سالمندان دارای تجربه مرگ همسر همتا شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس علائم جسمانی هاگیوارا، پرسشنامه مشکلات خواب کوبوتا و همکاران و فرم کوتا ه مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون استفاده شد. داده ها با تحلیل واریانس دوراهه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین علائم جسمانی و مشکلات خواب در سالمندان دارای تجربه مرگ همسر و تاب آوری در سالمندان بدون تجربه مرگ همسر بیشتر است. تأثیر جنسیت معنی دار نبود؛ اما تأثیر تعاملی مرگ همسر و جنسیت در مشکلات خواب معنی دار بود. به این معنی که میانگین علائم جسمانی و مشکلات خواب در مردان با تجربه مرگ همسر بیشتر از زنان و مشکلات خواب زنان بدون تجربه مرگ همسر بیشتر از مردان بود؛ میانگین علائم جسمانی در مردان دارای تجربه مرگ همسر بیشتر از زنان بود. براساس یافته ها، استفاده از راهکارها و درمان های روان شناختی برای کاهش مشکلات جسمانی و روان شناختی سالمندان دارای تجربه مرگ همسر پیشنهاد می شود.
