هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ تعامل مادر-کودک با نشانه های اختلال های اضطرابی در کودکان ناشنوا و نیمه شنوا بود. روش پژوهش همبستگی بود. از میان مادران دارای کودکان با مشکلات شنوایی ، در شهرستان های بروجرد، ملایر، تویسرکان و نهاوند به صورت سرشماری، 69 مادر (37 مادر کودکان ناشنوا و 32 مادر کودکان نیمه شنوا)انتخاب شدند و در پژوهش شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های اضطراب کودکان اسپنس: نسخۀ والدین (1992) و رابطۀ مادر-کودک (1998) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا)، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری با روش گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که 15/15 درصد کودکان ناشنوا و 33/8 درصد کودکان نیمه شنوا از نشانه های کلی اختلال های اضطرابی بهره مند بودند. نتایج آزمون مانوا نشان داد که نشانه های اختلال های اضطرابی و ابعاد رابطۀ کودک- مادر در دو گروه کودکان ناشنوا و نیمه شنوا تفاوت نداشت؛ اما در کودکان نیمه شنوا اضطراب اجتماعی و در کودکان ناشنوا ترس از جراحت جسمانی بیشتر بوده است. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط نزدیک مادر-کودک با اختلال های اضطرابی رابطۀ منفی و تعارض مادر-کودک با اختلال های اضطرابی رابطۀ مثبت داشت. ارتباط نزدیک مادر-کودک به صورت منفی نشانه های اختلال های اضطرابی کودکان دارای مشکلات شنوایی را پیش بینی کرده است. براساس نتایج، آموزش ارتباط مادر-کودک به مادران کودکان دارای مشکلات شنوایی برای کاهش نشانه های اختلال های اضطرابی آن ها پیشنهاد می شود.
