خشونت در مدارس، یکی از مشکلاتی است که در چند دهه ی اخیر، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. خشونت، نوعی رفتار است که موجب آسیب رساندن به دیگران می شود و گاهی اوقات علاوه بر کتک کاری، در آن از ابزارهایی نظیر سلاح های گرم و سرد استفاده می شود. این مشکل، در میان دانش آموزان نیز شایع است. در بین دانش آموزان کشورهایی نظیر ایران، به دلیل اینکه حمل اسلحه ی گرم، جرم و جنایت محسوب می شود، در خشونت های دانش آموزان در مدرسه، از سلاح های گرم نظیر تفنگ استفاده نمی شود؛ اما در بسیاری از خشونت های مدارس در ایران، استفاده از سلاح های سرد نظیر چاقو گزارش شده است. در موارد نادری نیز استفاده از اسلحه در محیط بیرون مدرسه توسط دانش آموزان گزارش شده است؛ به عنوان نمونه، فرد نوجوانی به دلیل رد پیشنهاد ازدواج از طرف دختر موردعلاقه اش، وی را در نزدیکی منزلش با شلیک گلوله به قتل می رساند که به دلیل مسائل اخلاقی و فرهنگی، از ذکر نام شهر و استان موردنظر در این خشونت پرهیز شده است. همچنین، گزارش ها نشان می دهد که در یک دبیرستان، دانش آموزی بعد از امتناع از ورود وی به مدرسه به دلیل دیر آمدن سر کلاس، با چاقو به معلم خود حمله نموده و متأسفانه معلم جان خود را از دست داده است؛ اما ذکر این نکته جالب توجه است که در مدارس ایران، به ویژه مدارس پسرانه، مدرسه ای را نمی توان یافت که در آن دعواهای منجر به کتک کاریِ یکی از طرفین دعوا رخ نداده باشد. به عنوان نمونه، در پژوهش بازرگان و غلامعلی لواسانی (1383)، نشان داده شده است که اِعمال خشونت بدنی در مدارس از سوی دانش آموزان، معلمان و حتی در بعضی موارد از طرف کارکنان غیر آموزشی وجود دارد. همچنین، آن ها نشان دادند که موارد خشونت بدنی در مدارس پسرانه از سوی دانش آموزان و معلمان، به مراتب بیشتر از مدارس دخترانه گزارش شده است. همچنین، دانش آموزان پسر، بیشتر از دختران و به صورتی معنادار ابراز خشونت بدنی را توصیه می کنند.
