فعالیت اقتصادی را می توان به مثابه فرایندی از تغییر شکل مواد و انرژی درنظر گرفت و چون مواد و انرژی را برپایه قانون اول ترمودینامیک، نمی توان در مفهوم مطلق آن از بین برد، از اینرو، این مواد مجدداً به شکل ضایعات به محیط زیست باز می گردند. بدین ترتیب هرچه دستاوردهای اقتصادی افزون تر باشند، ضایعات تولیدی نیز بیشتر خواهند بود. افزایش ضایعات درکنار تغییرات اقلیمی و تصمیمات سیاسی، همگی به رشد روزافزون بحران های زیست محیطی در یک دهه اخیر ایران منجر شده است. ارزیابی اقتصادی بدان معنا است که ما اثرات زیست محیطی را بر حسب مبالغ پولی بیان کنیم. اما آنچه در این میان مغفول مانده است، ارزیابی آثار فرهنگی اجتماعی بحران های زیست محیطی است. بنابراین این طرح به هدف روشن شدن تمام ابعاد آثار زیست محیطی طرح های و برنامه های پیشین اقتصادی و سیاسی، پیشنهاد شده است.
