یکی از روشهای کنترل آلودگی فلزات سنگین استفاده از کانیهای جاذب است. هدف تحقیق حاضر، مقایسه رس سپیولیت و ورمیکولیت در جذب فلز روی به کمک همدماهای جذب میباشد. برای انجام آزمایش جذب، از چهار تیمار ) ورمیکولیت، ورمیکولیت+خاک شنی، سپیولیت و سپیولیت+ خاک شنی ( با 6 غلظت ) 0 ، 0001 / 0 ، 0005 / 0 ، 005 / 0 ، 01 / 0 و 05 / 0 مولار( نیترات روی در محلول زمینهای نیترات سدیم ) 01 / 0 مولار با 5pH= ( استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل جذب فروندلیچ جذب فلز روی توسط سپیولیت و مدل تمکین جذب روی توسط ورمیکولیت را توصیف میکند. در غلظتهای پایین، سپیولیت و در غلظتهای بالا، ورمیکولیت در جذب فلز روی تاثیر بیشتری دارد. با توجه به اینکه فلز روی در غلظتهای پایین برای موجودات زنده ضروری میباشد در غلظتهای بالا اثرات سمی دارد بنابراین با توجه به نتیجه این پژوهش استفاده از جاذب رس ورمیکولیت در غلظتهای بالای روی موثرتر است.