میکرومورفولوژی روشی برای مطالعه نمونه های دست نخورده است که با استفاده از تکنیک های میکروسکوپی و الترامیکروسکوپی به تشخیص اجزای مختلف آن ها و تعیین روابط متقابل آن ها از نقطه نظر زمانی و مکانی می پردازد. هدف از این تحقیق بررسی خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیکوشیمایی و میکرومورفولوژی کشت های متوالی کلزا و چغندرقند تحت یک رژیم آب و هوایی می باشد. منطقه مورد مطالعه در جنوب غربی شهرستان نهاوند، استان همدان می باشد. نمونه ها از افق های مختلف و به صورت دست خورده و دست نخورده جهت مطالعات فیزیکی، شیمیایی و میکرومورفولوژیکی برداشته و مورد تجزیه قرار گرفت. خاک های مذکور بر اساس ویژگیهای مورفولوژیک، فیزیکی و شیمیایی و کلید رده بندی 2014، در راسته اینسپتی سولز و انتی سولز قرار گرفتند. نتایج آزمایشات فیزیکی و شیمیایی نشان داد که در راسته اینسپتی سولز با افزایش عمق، میزان رس زیاد و در راسته انتی سولز با افزایش عمق، میزان رس کاهش می یابد. در کشت چغندرقند CEC ظرفیت تبادل کاتیونی و مواد آلی کمتری نسبت به کشت کلزا وجود دارد، که با افزایش عمق نیز کاهش می یابد. بی فابریک عمده در تمامی مقاطع به صورت کریستالیتیک مشاهده شد. از پدیده های خاک ساخت در این مقاطع می توان به پرشدگی حفرات توسط آهن، منگنز، کلسیت و بقایای ریشه گیاه و هم چنین وجود نودول های آهن و منگنز و کلسیت در ماتریکس خاک اشاره کرد. بقایای گیاهان در کشت کلزا بیشتر از کشت چغندرقند مشاهده شد. نتایج مطالعات نشان داد که عمده حفرات در مقاطع شامل کانال و حجره ای می باشد. درصد حفره های کانالی در کشت کلزا نسبت به کشت چغندرقند ببیشتر مشاهده شد. نتایج میکرومورفولوژی حاکی از بالاتر بودن بقایای گیاهی و پدیده های آهن و منگنز و همچنین حفرات در کشت کلزا نسبت به چغندرقند است. خصوصیات مقاومت برشی بیانگر کاهش چسبندگی با افزایش عمق می باشد.
