در سال های اخیر توسعه صنایع، افزایش بی رویه جمعیت، گسترش شهرها و روستاها و به دنبال آن توسعه صنعت، منجر به صدمات بوم شناسی و زیستی فراوان در بوم سازگان های آبی شده است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی آلودگی رسوبات اطراف حوضه آبگیر تالاب میقان می پردازد. در تابستان 1394، نمونه برداری از رسوبات سطحی30 ایستگاه با سه تکرار در تالاب انجام شد. آماده سازی و هضم نمونه ها با ترکیب چهار به یک اسید نیتریک به اسید پرکلریک صورت گرفت و آنالیز نمونه ها با دستگاه اسپکتروفتومتر جذب اتمی شعله انجام شد. نتایج نشان داد میانگین کل غلظت فلزات سرب، روی، مس و نیکل در رسوبات تالاب میقان به ترتیب شامل 82/9، 57/11، 18/38 و 01/41 میکروگرم برگرم در ایستگاه های نمونه برداری می باشد. همچنین مقایسه مقادیر حاصل از این مطالعه با شاخص های کیفیت رسوب، شامل شاخص زمین انباشت ژئوشیمیایی مولر (Igeo)، ضریب آلودگی (Cf)، درجه آلودگی (Cd)و درجه آلودگی اصلاح شده (mCd) نشان داد وضعیت آلودگی رسوبات این تالاب، از مدل زیر پیروی می کند: مس > نیکل > سرب > روی. همچنین مقایسه غلظت فلزات با استانداردهای کیفیت رسوب NOAA و SQGs نشان داد سرب و روی مقادیری کمتر و مس و نیکل مقادیری بیشتر از استانداردها را دارا بودند. در نهایت پهنه بندی غلظت فلزات به کمک برآورد تراکم کرنل در منطقه مورد مطالعه صورت گرفت. بررسی محل استقرار ایستگاه های نمونه برداری و مطالعات میدانی نشان داد بخش های غربی و جنوبی از شدت آلودگی بیشتری نسبت به بخش های شمالی و شرقی، از نظر فلزات مورد بررسی، برخوردار می باشند؛ که به نظر می رسد این امر ناشی از تمرکز صنایع آلاینده در ضلع غربی و جنوبی باشد. در نهایت به منظور کنترل این روند و ممانعت از افزایش بار آلودگی تالاب به سایر عناصر سمی، پیشنهاد می گردد تمهیدات کنترلی ویژه ای در خصوص مدیریت منابع آلاینده ورودی به این بوم سازگان ارزشمند تالابی، باتوجه به اهمیت بوم شناختی آن، درنظر گرفته شود.
