آلودگی اکوسیستمهای طبیعی با طیف گسترده ای از آلایندههای زیست محیطی بهخصوص فلزات سنگین، در دهههای اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. کپورمعمولی بهدلیل بزرگی اندازه بدن و میانگین سنی بالاتر میتواند میزان بالایی از فلزات سنگین را در خود جذب نماید. همچنین رژیم همهچیزخواری و استفاده از جانوران کفزی و نرمتنان توسط این ماهی، امکان تجمع مقادیر بالایی از فلزات سنگین را در اندامهای مختلف این ماهی بهخصوص کبد، کلیه و عضله فراهم آورده است. در پژوهش حاضر، میزان تجمع سرب در عضله ماهی کپور معمولی ( Cyprinus carpio ( و آب تالاب چغاخورمورد بررسی قرار گرفت. بدینمنظور، تعداد 45 نمونه کپورمعمولی توسط تور صیادی بههمراه 45 نمونه آب در سه ایستگاه در تابستان و بهار 1395 هر 15 روز یکبار، نمونهبرداری گردید. پس از تعیین سن، جنس و وزن هر نمونه ماهی و اندازهگیری پارامترهای فیزیکی شیمیایی آب، میزان فلز سرب در هر نمونه آب و ماهی بعد از عصارهگیری، با استفاده از دستگاه اسپکترومتری جذب اتمی کوره گرافیتی مورد اندازهگیری قرار گرفت. نتایج نشان داد باقیمانده سرب در عضله ماهی کپور 2 / 0 میلیگرم بر کیلوگرم است که از میزان استاندارد سازمان بهداشت جهانی ) 5 / 0 میلیگرم بر کیلوگرم( پایینتر است ولی با افزایش میزان مصرف کودها و سموم شیمیایی احتمال دارد بهتدریج میزان آلودگی افزایش یافته و به درجه خطر برسد. وجود فعالیتهای کشاورزی گسترده در حاشیه تالاب، از عوامل ورود پساب ناشی از کودها و سموم کشاورزی است که حیات آبزیان را تحت تاثیر قرار داده است.
