هرچند درمان بیماری از طریق پزشکی یکی از ضروریت های زندگی اجتماعی است، لکن قانون گذار در مواردی پزشک را ضامن خساراتی دانسته که در ضمن درمان به بیمار وارد می شود. قانون گذار به منظور کمک به درمان و پیشگیری از اینکه مسئولیت مانعی در جهت درمان نباشد، شرایطی را در نظر گرفته که در صورت رعایت آنها پزشک مسئول خساراتی که در نتیجۀ درمان ایجاد می شود نیست. پاره ای از درمان ها علی رغم اینکه برای بیمار ضروری هستند، لکن به واسطۀ اینکه پزشک در انجام آنها مقررات فنی و یا قانونی را رعایت نکرده، سوء درمان محسوب شده و از این طریق بیمار متحمل خساراتی می شود. در حقوق ایران، در صورتی که پزشک در درمان درست رفتار نکرده و سوء درمان داشته باشد، مطابق با قواعد عمومی مسئولیت، مسئول جبران خسارات وارده به بیمار می باشد. لکن شرایطی وجود دارد که در صورت رعایت آنها، ولو پزشک در درمان رعایت مقررات یا موازین را نکرده باشد و سوء درمان داشته باشد، پزشک مسئول نیست. در این پژوهش هدف مطالعۀ شرایط قانونی معافیت پزشک از مسئولیت ناشی از سوء درمان است. بر اساس نتایج آن در صورت مشروعیت عمل جراحی و طبی، اذن به درمان، فقدان تقصیر و اخذ برائت در صورت ورود خسارت پزشک مسئول نیست.
