شورای امنیت سازمان ملل متحد که عهده دار حفظ صلح و امنیت بین المللی بوده متعاقب فعالیت گسترده و مجدد دزدان دریایی در آبراه های مهم بین المللی به ویژه در سواحل سومالی و خلیج عدن که صلح و امنیت بین المللی را با تهدید جدی مواجه کرده اقدام به صدور تعداد زیادی قطعنامه در این راستا نموده است(بیست وسه قطعنامه). ازآنجایی که قطعنامه های شورای امنیت جزء منابع الزام آور حقوق بین الملل محسوب شده و کشورها مکلف به رعایت آن ها همانند دیگر تعهدات مندرج در کنوانسیون ها که عضویت آن ها رادارند، می باشند، لذا در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با به کارگیری ابزار کتابخانه ای به صورت مجزا، «مشخصه ها» و «محدودیت ها» ی قطعنامه های شورای امنیت در رابطه با دزدی دریایی که تحولات و نوآوری های بسیاری درزمینهٔ مبارزه جامعه بین المللی با این پدیده را باعث شده اند، موردبحث و بررسی قرارگرفته است. به طورکلی قطعنامه های شورای امنیت اگرچه راهکارهای متنوعی را در عرصه مقابله مؤثر با دزدی دریایی پیشنهاد داده که در کوتاه مدت توانسته است بر روند گسترش دزدی دریایی تأثیرگذار بوده و با همکاری کشورهای مختلف امنیت را در برخی از آبراه های بین المللی برقرار سازد اما این امنیت موقتی و شکننده بوده و امنیت تجارت دریایی بین المللی نیازمند راهکارهای بلندمدت دیگری ازجمله اختصاص دادگاه هایی در راستای جلوگیری از بی کیفرمانی مرتکبان دزدی دریایی در کنار روش های به کارگیری شده موجود مانند گشت زنی دریایی و... است.
