زمینه و هدف: حیوان آزاری یکی از جرائمی است که در سال های اخیر بیش از گذشته شاهد آن هستیم. این پژوهش با تأکید بر مبانی اخلاقی لزوم حمایت کیفری از حیوانات اهلی حرام گوشت، رویکرد قانون گذار در این زمینه را مورد بحث و نقد قرار داده است. علاوه بر مطالعه رویکرد تقنینی در مقابله با آزاردهی حیوانات اهلی حرام گوشت، ارزیابی رویکرد نظام قضایی و رویه ای کشور البته با نگاهی آسیب شناسانه در قلمرو پژوهش حاضر قرار دارد. مواد و روش ها: دراین پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، سیاست کیفری تقنینی و قضایی ایران در مقابله با حیوان آزاری حیوانات اهلی حرام گوشت مورد مطالعه قرار گرفته است. ملاحظات اخلاقی: در تمامی مراحل نگارش صداقت و امانت داری رعایت شده است. یافته ها: در حقوق کیفری ایران مقررات نسبتاً مفصلی در حمایت کیفری از حیوانات وحشی و حفاظت شده وجود دارد. و سازمان حفاظت از محیط زیست نیز به عنوان نهاد و سازمان مسئول، وظیفه حفاظت و حمایت از گونه های حیوانی وحشی را در کنار دیگر وظایف بر عهده دارد. حتی در خصوص حیوانات اهلی حلال گوشت نیز به خاطر ارزشمندی این حیوانات و استفاده های فراوان از آن ها مقرراتی ازنظر کیفری وجود دارد اما در زمینه حمایت از حیوانات اهلی حرام گوشت که به دلیل هم جواری با انسان ها، بسیار در معرض آسیب و خطر می باشند از منظر کیفری مقررات چندانی به چشم نمی خورد. فقدان قوانین حمایتی و همچنین نقصان و غیر جامع بودن ماده 680 قانون مجازات اسلامی که تنها ماده این قانون بوده که اختصاصاً به حیوانات اهلی می پردازد، باعث شده برخی قضات به ناچار برای مجازات آسیب زنندگان به حیوانات اهلی حرام گوشت از برخی مواد عام و کلی قانون مجازات اسلامی مانند ماده 638 بهره گیرند؛ استناد به این ماده با چالش ها و ابهامات مهمی مواجه است. نتیجه گیری؛ ضرورت دارد قانون گذار در زمینه حمایت کیفری هرچه بیشتر از حیوانات خانگی به ویژه حیوانات اهلی حرام گوشت و مجازات افرادی که این قسم از حیوانات را در معرض آزار و اذیت و آسیب قرار می دهند و با تأسی از مقررات کیفری کشورهای پیشرو در این زمینه، در اصلاحات بعدی مقررات جدیدی را به قانون مجازات اسلامی اضافه نماید تا خلأهای قانونی در این زمینه مرتفع گردد. علیرغم تأکیدات بسیار در فقه اسلامی مبنی بر حفظ حقوق حیوانات و آزار نرساندن به آن ها، در
