زمینه و هدف: با توجه به رشد فزاینده راهزنی دریایی طی دو دهه اخیر، بسیاری از کشورهای دنیا اقدام به بروز رسانی قوانین داخلی با هدف تجهیز هرچه بیشتر خود در برابر این پدیده نوظهور نمودند. در این راستا، جرم انگاری خاص راهزنی دریایی، تشدید مجازات، تسهیل اثبات ارکان جرم راهزنی دریایی و حتی معکوس نمودن بار اثبات برخی عناصر این جرم از این قبیل اقدامات است. متاسفانه کشور ما برخلاف اینکه کشتی های آن در سالهای اخیر آماج حمله دزدان دریایی بوده اما در این زمینه اقدامات خاص و مشخصی را در سطح تقنینی به انجام نرسانیده است. روش: روش تحقیق حاضرر به شیوه توصیفی تحلیلی بوده و روش جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانهای است. یافته ها و نتایج: ازآنجایی که راهزنی دریایی در حقوق کیفری ایران به عنوان یک جرم مستقل مورد جرم انگاری قرار نگرفته و ارکان آن مشخص نشده است، درنتیجه محاکم ایرانی ناچار هستند برای محاکمه و مجازات دزدان دریایی دستگیرشده، از مقررات عمومی کیفری بهره گیرند. در پژوهش حاضر تلاش شده با استفاده از قوانین داخلی و برخی اسناد بین المللی که کشور ما عضو آنها است، به همان شیوه و طریقی که در مورد جرائم داخلی به کار میرود، راهزنی دریایی همانند یک جرم عمومی داخلی تعریف شده، ارکان سه گانه آن مورد شناسایی قرار گرفته و درنهایت، کیفرهای قابل اعمال برای مرتکبان راهزنی دریایی در فروض و حالتهای مختلف مشخص گردد. در انجام این کار، از قوانین داخلی و همچنین برخی اسناد بین المللی که کشور ما عضو آنهاست و دیگر مقررات بین المللی بهره گرفته شده است.
