غذا یکی از ابتدایی‌ترین نیازهای بشر و از عوامل اصلی در حفظ و استمرار حیات اوست و هم زمان با توسعه زندگی اجتماعی بشر، نقش و جایگاه آن نیز ابعاد جدیدتری یافته است و از یک نیاز به یک حق تبدیل شده است. غذا و تغذیه یکی از ابعاد اساسی زندگی، حق سلامت و همچنین رفاه جامعه است. امنیت غذایی یکی از معیارها و ابزارهای توسعه انسانی است. حق دسترسی به غذای کافی و سالم از محورهای اصلی توسعه، سلامت جامعه و زیرساخت‌های نسلهای آینده است. این پژوهش به نحو تطبیقی به بررسی تأثیرات حقوق کیفری بر تضمین حق تغذیه در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه می‌پردازد. هدف اصلی، مقایسه سیاست‌ها، قوانین، و سازوکارهای حقوق کیفری متداول در این دو دسته کشورها به منظور ارتقاء حقوق غذایی و نهادهای ناظر در حوزه امنیت غذایی و پیشگیری از سوءتغذیه است. در این پژوهش، یافته‌ها نشان‌دهنده تفاوت‌های عمده در ساختارهای حقوق کیفری، میزان و نوع سیاست‌گذاری، و همکاری‌های بین‌المللی در سطح کشورها است. در حالی که کشورهای توسعه‌یافته بهره‌مند از سازوکارهای پیشرفته و توانمند در تضمین دسترسی به تغذیه سالم هستند، کشورهای در حال توسعه با چالش‌هایی نظیر ضعف سیستم حقوق کیفری، کمبود منابع، و نابرابری‌های اجتماعی مواجه‌اند که مانع تحقق کامل حق تغذیه می‌شود.
